Laatste vakantiedag: San Francisco

Vandaag hebben we onze laatste vakantiedag. Vanavond gaan we nog een keertje uit eten in San Francisco. Morgen gaat om kwart over drie (3.15 uur!) de wekker, want mijn vlucht vertrekt rond een uur of zes in de ochtend. Ik ga dan naar Oklahoma, overstappen in Salt Lake City, om nog een congres, het Sheth Doctoral Consortium, bij te wonen. Michiel heeft het makkelijker, zijn vlucht gaat pas om twee uur. Michiel vliegt direct naar Nederland, hij komt aan donderdagochtend weer in Nederland aan. Ik blijf nog een paar dagen in Amerika, ik ben maandag rond de middag (eindelijk!) weer thuis.

De stad San Francisco

Er zijn een paar must-see’s in San Francisco. Nummer 1 is de Golden Gate Bridge. We hebben de Golden Gate met de auto gereden toen we vanuit Point Reyes naar het zuiden reden. Toen zagen we dat er busladingen fietsers in de file over die brug probeerden te fietsen. Dat hebben we dus maar niet gedaan. Nummer 2 zijn de Cable Carts, treintjes die de enorm steile heuvels van San Francisco oprijden. Voornamelijk met toeristen, die er a) veel voor betalen, b) erg lang (makkelijk een uur) voor in de rij staan, en c) daarmee later aankomen dan wij. Wij hadden er namelijk voor gekozen om dan maar de route naar de haven te lopen. In totaal hebben we dat twee keer heen en weer gedaan. Enkele reis is ongeveer drie kilometer, stijgings- danwel dalingspercentage tot maximaal 25% (da’s erg scheef, goed voor de kuitspieren).

De nummer 3 van de must-see’s in San Francisco is de Fisherman’s Wharf. Zoals ze in Monterey Bay ook een Fisherman’s Wharf hebben (maar dan met veel meer zeeleeuwen), hebben ze in San Francisco een enorme collectie pieren. Vrij toeristisch. Daar zijn we dinsdag naar toe gelopen. Ondanks een heerlijk zonnetje was het toch vrij koud door harde wind.

Alcatraz

Nummer 4 is Alcatraz, de voormalige gevangenis op ‘The Rock’. We hebben vanmiddag de gevangenis en de rest van het eiland bezocht. Dat betekent eerst op een boot erheen, en na afloop met de boot weer terug. Het was erg indrukwekkend. Gelukkig hadden we de boottocht vooraf gereserveerd, want anders hadden we naar ons gevangenisbezoek kunnen fluiten. In de gevangenis hebben we een audiotour gevolgd, met koptelefoons op. Je wordt dan door de gevangenis geleid, en bij elk interessant punt wordt verteld wat daar is gebeurd. Een efficiënte en stille manier om alles te zien.

Alcatraz (vroeger ‘Isla del Alcatraces’: eiland van de vogels) is een rots in de baai van San Francisco. Van oorsprong was er helemaal niets, anders dan steen. Alcatraz ligt 1,3 mijl uit de kust van San Francisco, en daarmee was het de ideale plek voor een militair fort, om zo de stad en daarmee de toegang tot het westen te beschermen. Rond 1850 werd Alcatraz een militair fort. Stenen, maar ook tonnen aarde zijn naar het eiland versleept om het bewoonbaar te krijgen. Ook had het eiland toen al een gevangenisfunctie voor militairen. In de jaren dertig van de vorige eeuw, gestimuleerd door de opkomst van de maffiosi, kreeg het eiland een volledige gevangenisfunctie. Van 1934 tot 1963 was Alcatraz de meest gevreesde ‘maximum security prison’.

Regel 5 van de ‘Alcatraz Prison Rules and Regulations’: “You are entitled to food, clothing, shelter, and medical attention. Anything else you get is a privilege.” De gevangenen zelf, waaronder Al Capone, hadden het niet breed. De gewone cellen waren 5 bij 9 feet (1,50 bij 2,75 meter) groot. En dan was er ook nog de isoleercel. En dat allemaal op geluidsafstand van San Francisco zelf… Er zijn gevangenen die hebben geprobeerd om te ontsnappen. In 14 pogingen hebben 36 gevangenen dat geprobeerd. Van 3 mensen weten ze niet of het ze gelukt is, de rest is doodgeschoten, verdronken in de snelle stroming of opgevist voor de kust van Alcatraz. “Enjoy your freedom” werd er gezegd aan het begin van de tour: nou, inderdaad.

Alles optellen: de cijfertjes

We hebben een ontzettende lange reis gehad, in kilometers dan hè, want de weken vlogen voorbij. We hebben 6545 mijlen gereden, exclusief de dagen die we hebben gereden rond Austin en de mijlen die we hebben gelopen in San Francisco. Vermenigvuldigd met 1.609 is dat 10355 kilometer (dat is een heel eind). Dat was ongeveer 650-700 gallons brandstof. Een gallon is 3,785 liter, dus ongeveer 2500 liter benzine (dat is heel veel, ik beloof plechtig om een half bos nieuwe bomen te laten planten ter compensatie).

De kilometers hebben we echter niet voor niets gereden. We hebben 26 dagen en 25 nachten in de camper doorgebracht. Wij hebben de volgende 16 nationale parken bezocht (in deze volgorde):
- Yosemite, California
- Kings Canyon, California
- Sequoia, California
- Death Valley, California
- Grand Canyon (South Rim en North Rim), Arizona
- Zion, Utah
- Bryce Canyon, Utah
- Capitol Reef, Utah
- Canyonlands, Utah
- Arches, Utah
- Grand Teton, Wyoming
- Yellowstone, Wyoming
- Crater Lake, Oregon
- Redwood, California
- Point Reyes, California
- Joshua Tree, California

Ook zijn we nog in een aantal zeer fantastische state parks, national/state forests and state recreational areas geweest, waaronder Turlock Lake (California), Coral Pink Sand Dunes (Utah), Kodrachrome Basin Park (Utah), Huntington State Park (Utah), Bear Lake (Utah/Idaho), Craters of the Moon (Idaho), Redfish Lake (Idaho), Colombia Hills (Washington), Tillamook Forest (Oregon), Sunset Bay (Oregon), Valley of the Rogue River (Oregon), Richardson Grove (California), Los Padres National Forest (California), Silverwood Lake (California), San Luis Resevoir (California) en tot slot Anthony Chabot Lake. Voor wie de route met Google Maps wil plotten: ga uw gang.

We hebben in onze reis 10 van de Amerikaanse staten bezocht: Texas (daar zijn we begonnen), California, Nevada, Arizona, Utah, Idaho, Wyoming, Montana, Oregon en Washington. En ik voeg daar straks nog Oklahoma aan toe. Want ik heb nog een congres op de agenda staan.

Straks weer naar huis

Nog even een congres te gaan, dus. Inmiddels kijk ik er ook wel weer naar uit om gewoon weer thuis te zijn. Mijn eigen bed, mijn eigen douche en keuken, mijn eigen auto en mijn eigen tuin. Ik kijk er naar uit om familie, vrienden en collega’s te zien. Ben benieuwd of Anne-Marie al kan lopen… Mijn jongste zusje heeft een nieuwe vriend… In de vriendengroep zijn er twee nieuwe keetgangers geboren… En ik wil heel graag naar Tilburg rijden en mijn eigen kantoor weer terug te zien, samen met mijn ganggenoten (jawel Arjen, ik kom gewoon weer terug…).

Ik heb nog net iets meer dan een jaar te gaan in mijn promotietraject, wat vliegt de tijd… en ik hoop maar dat dat genoeg is. De druk komt weer aardig op de ketel. In de komende periode moet ik ook weer lesgeven. Als onderdeel daarvan moet ik nog een nieuw college opzetten. Ik ga vijf masterstudenten begeleiden – de meeste daarvan hebben mij al benaderd. En – belangrijk - mijn onderzoeken moeten vorderen. Ik moet mijn manuscripten naar de wetenschappelijke tijdschriften sturen. En ik moet me bezig gaan houden met de ‘job market’: waar wil (en mag/kan) ik na mijn laatste Tilburgse jaar gaan werken?