Zion National Park

NB: ik heb extra foto’s van de Grand Canyon online gezet bij de vorige twee verhalen, want ik heb weer snel internet!

Woensdag 25 mei werden wij wakker in de Coral Pink Sand Dunes. Voor de verandering was dat dichtbij het nationale park waar we heen wilden. Dat was Zion (Utah). Het was werkelijk wonderbaarlijk mooi. Daar waar de Grand Canyon indrukwekkend is, is dit park gewoon mooi. Het is een plaatje.

Zion National Park

Zion National Park heet zo omdat de stichter van het park, een Mormoon die de bijbel hoog in aanzien had destijds, de natuur zo mooi vond dat hij het park het paradijs vond. Het bijbelse Zion (of Sion) dus. De mormonen waren de pioniers die een groot deel van Utah hebben ontgind (specifiek: de eerste heette Isaac Behunin). Zo hebben de nationale parken Bryce en Capitol Reef ook mormoonse ontdekkers. De mormonen waren rond 1860 in de buurt om er vruchtbare grond te zoeken om groenten te verbouwen en om vee te telen. Dat ze bij Zion zijn uitgekomen is niet zo gek – er stroomt water (vrij uniek in het anders best wel droge Utah).

De rivier ‘Virgin’ heeft een canyon (kloof) uitgesleten. Het kalksteen is gevormd in 120 jaar, daarna heeft de rivier in de afgelopen 13 miljoen jaar zijn eroderend werk gedaan. Dit proces is nog steeds bezig – over een miljoen jaar ziet Zion er vast heel anders uit. Het resultaat nu is een afwisselend geheel van ontzettend grote kliffen, rotsformaties, hangende ‘tuinen’, watervallen, poelen, wildwaterstromen. Ook is het er een stuk groener dan dat we tot nu toe gezien hebben. Daar waar de parken tot nu toe vooral naaldbomen en prikkelbosjes hadden, staat Zion vol met loofbomen, grassen, wilde bloemen en meer bladerig spul. We hebben herten gezien, een paar bokken, schitterende vogels, en heel veel hagedissen. Ik begrijp Isaac wel: het is hier gewoonweg prachtig, het lijkt de hemel op aarde.

In Zion komen ontzettend veel bezoekers, en dat vaak in grote auto’s, pick-up trucks met trailer (dat zijn hele grote campers), campers (vaak vele malen groter dan die van ons), of gewoonweg hele bussen die dan ‘uitklappen’ als camper (met dan vaak als ‘aanhanger’ alsnog een pick-up truck of jeep erachter getrokken). Omdat de wegen in Zion in tegenstelling tot de Grand Canyon niet bovenaan de kloof maar in de kloof liggen, zijn die wegen maar smal. Parkeergelegenheid is er ook nauwelijks. Daarom hebben ze een shuttlebus systeem ingevoerd waar je hop-on, hop-off toch bij alle stops in het park kan komen.

Wij hebben die shuttle bus ook gepakt. We hebben ook nog twee trails (wandelroutes) gelopen, waaronder eentje naar de Emerald Pool, een meertje dat gevuld wordt door een waterval. We hebben de mooiste plekjes van het park bekeken: onder andere de 'Angels Landing', de 'Three Patriarchs' (de drie aartsvaders). Dit zijn allemaal rotsformaties die bijbelse namen hebben gekregen. Ook hebben we het Human History Museum bekeken, waar meer verteld werd over de indianen en de mormonen in het park. Het park is ontzettend toegankelijk. Er waren ontzettend veel bejaarden (80-plussers of nog ouder) met wandelstokken die toch vrolijk de wandelpaden opklommen, of ze nou over rotsen heen moesten of niet.

Kodachrome Basin State Park

Voor de avond kozen we voor een overnachting in een State Park. Dat zijn goedkopere, maar rustige en stukken authentiekere campings dan de commerciële campings van de KoA (nadeeltje: ze hebben geen internet, en KoA heeft dat wel, dus ik schrijf dit vanaf een KoA camping). Kodachrome Basin heet zo vanwege de ontzettend mooie kleuren die je in het park kunt vinden – de National Geographic Society vond dat de naam van de Kodak filmrolletjes wel toepasselijk was. Helaas voor het park heeft het nooit een dollar opgeleverd, die gratis reclame. Toen afgelopen jaar de Kodachrome uit de handel ging hebben ze waarschijnlijk stevig gebaald in het park.

Toeristentrekker in dit park zijn hoge pilaren, die niet door erosie alleen zijn gevormd, zoals in andere parken het geval is. Hier zijn er kolommen van (waarschijnlijk) gas in het zandsteen opgevuld met een ander type gesteente. Het zandsteen is weg geërodeerd, en de pilaren bleven over. De park ranger vertelde van alles over het park en was zelf ook erg belangstellend. We hadden hier weer heerlijke douches. Fijn hoor, zulke State Parks.