De vulkaan van Craters of the Moon

Omdat we gisteren vrij laat aankwamen op de camping waren we vanochtend wat later. Het was inderdaad koud geweest vannacht (graad of vijf, schat ik), en we moesten dus eerst even opwarmen bij de elektrische kachel. Vervolgens hebben we op ons dooie gemak ontbeten (breakfast taco’s, lekker), gedoucht, en even op internet gekeken naar het weer. Het blijkt een uitzonderlijk koude lente te zijn hier, met uitzonderlijk veel sneeuw – dat hebben we gemerkt. Rond elf uur zijn we vertrokken naar het National Monument and Preserve ‘Craters of the Moon’. Dat park leerde ons veel over de historie van Yellowstone

De hot spot van Yellowstone

Yellowstone is een thermisch actief gebied, dat blijkt wel uit al die borrelende modderpoelen, stoomuitlaten en geisers in het park. De reden voor al dat geweld is simpel: Yellowstone is eigenlijk een hele grote vulkaan. Onder Yellowstone ligt namelijk een gigantische magmakamer die eens in de zoveel tijd uitbarst. Die magmakamer noemen ze de ‘hot spot’. Die hot spot is niet bepaald slapend – alle thermische activiteit in Yellowstone wordt er door veroorzaakt.

De hot spot is de afgelopen miljoenen jaren eens per 600.000-650.000 jaar uitgebarsten. De laatste keer was 650.000 jaar geleden. Met andere woorden: Yellowstone is ‘due’. Als dat gebeurt, heeft heel Noord-Amerika, en eigenlijk de rest van de wereld, een probleem, want de magmakamer is enorm. De ‘caldera’ (de rand van de magmakamer) is zo’n 40 kilometer in doorsnee en kan een hele hoop ellende aanrichten.

Die hot spot heeft niet altijd onder Yellowstone gelegen. Yellowstone ligt namelijk op een aardplaat die langzaam naar het zuidwesten beweegt (vijf centimeter per jaar). De magmakamer die onder die aardplaat zit blijft op zijn plek. En zo komt het dat de plek met de meeste vulkanische activiteit als het ware langzaam naar het noordwesten verschuift. Gek genoeg is onze route van maandag precies een deel van het pad van vulkanische activiteit in de afgelopen miljoenen jaren. En zo hebben we in een paar uur tijd miljoenen jaren geschiedenis ‘gereden’.

Craters of the Moon

Craters of the Moon (Arco) is een vulkaanlandschap dat is ontstaan door de hot spot die nu onder Yellowstone ligt, en daarmee gaf dat een mooi historisch perspectief van de natuurwonderen van gisteren. Craters of the Moon is een National Monument and Preserve (dus nog geen Nationaal Park, maar wel bijna). Zo’n 15.000 jaar geleden is het hier begonnen met vulkanische activiteit. Pas 2000 jaar geleden is dat gestopt. Daardoor is er nu een ontzettend groot gebied van gestolde lava te zien. Er zijn nog steeds kanalen naar die magmakamer, dus men verwacht in de toekomst nog wel meer erupties.

Pahoehoe en a-a

In Craters of the Moon zit een ontzettend goed visitor center. Ook hebben ze de trails en bordjes goed voor elkaar. Daardoor heb ik in een paar uur tijd ontzettend veel van lava en vulkanisme geleerd. Zo weet ik nu dat er twee soorten lavastromen zijn. De eerste stroomt in golven en stolt glooiend. Dat is ‘pahoehoe’ (spreek uit: pa-hoi-hoi met de klemtoon op de eerste ‘hoi’). De tweede soort stroomt in brokken en stolt ook brokkerig. Dat is ‘a-a’. Die namen komen overigens uit Hawaii – een vulkanisch eiland. Die kun je goed uit elkaar houden als je vulkanisch gesteente ziet.

Ook weet ik inmiddels ‘cinder cones’ en ‘spatter cones’ te onderscheiden, die worden gemaakt door lava op verschillende manieren naar buiten te sputteren. En ook kan ik het verschil zien tussen lavastolsels en gewoon stukken weggeblazen krater. Wat ik ook niet wist: gestolde lava zit vol met luchtgaten, kleine als in gatenkaas en ook ter grootte van een grot. Als je op gestolde lava loopt heb je dus kans om een heel eind naar beneden te vallen. Erg leerzaam allemaal.

Helemaal alleen bij het Redfish Lake

Nadat we uit het park Craters of the Moon kwamen, hebben we weer een eind gereden. We kwamen wederom in een sneeuwbui terecht. Doorrijden, dus, weer een bergkam over. We zijn uitgekomen bij een pracht van een natuurcamping bij Redfish Lake. Deze camping is spiksplinternieuw aangelegd, heeft amper faciliteiten (de wc is een gat in de grond, er zijn geen douches, geen elektriciteit laat staan internet), maar de plek is grandioos. We staan op tien meter van een meer, daaromheen allemaal naaldbomen, met in de verte drie besneeuwde bergtoppen. En we staan er helemaal alleen. Peace and quiet. Fijn zo.