Het Lewis & Clark Trail

Nadat we bij de Redfish Lake campground zijn vertrokken hebben we een heel lang stuk gereden. Idaho had namelijk zeer slecht weer op komst. We hebben weliswaar een elektrische kachel, maar nog steeds een lekkende camper, en de regenbuien zagen er vreselijk dreigend uit. We hadden een ‘boompje-met-een-tentje’ (State Park) op de kaart geprikt, en we zijn op weg gegaan. Uiteindelijk daar aangekomen rond vijf uur was de lucht nog steeds donker, dus zijn we nog 100 mijl verder gereden, in het kader van ‘Go West!’. En daarmee traden we in de voetsporen van oude ontdekkingsreizigers.

In de sporen van Lewis en Clark

We schrijven 1803. Amerika bestond eigenlijk alleen nog maar uit het oostelijk deel. Texas en de staten daaromheen waren nog onder bewind van de Spanjaarden danwel Mexicanen. De Amerikanen wisten eigenlijk nog niet was er in het westen lag. Ja, als je maar lang genoeg door zou gaan zou je vanzelf in Azië komen, want de aarde is rond (toen ook al). En zo kwam het dat president Thomas Jefferson de opdracht aan meneer Lewis gaf om een handelsroute naar Azië te vinden, via het westen. Meneer Lewis nam zijn maatje meneer Clark mee. Via de noordelijke staten ging hij op weg. Daar waar hij de rivier de Columbia tegenkwam is hij deze rivier gevolgd. Uiteindelijk hebben ze er ruim twee jaar over gedaan om een route te vinden van Washington DC naar Washington (de staat, de meest noordwestelijke staat, Alaska niet meegerekend). De route die zij hebben gevolgd heet het Lewis & Clark Trail en is hier van groot historisch belang.

Vanaf dat punt hebben wij de route van Lewis en Clark op woensdag en donderdag gereden. We zijn Idaho uitgereden, hebben een stukje Oregon meegepakt en zijn toen de rivier de Columbia overgestoken om naar Washington te gaan. We zijn uitgekomen bij het Columbia Hills State Park. Dat ligt vlak naast de rivier. Het heeft uiteindelijk woensdag op donderdag niet geregend, maar wel extreem hard gewaaid. En omdat wij elektriciteit hadden, deed de kachel mooi zijn werk.

Indianenverhalen

De camping lag aan het Lewis en Clark Trail. In die omgeving kwamen Lewis en Clark nogal wat indianengroepen tegen. Die woonden bij de vruchtbare rivier. Het Columbia Hills State Park, waar we overnachtten, had allemaal interessante informatie staan over die indianen. Zo leerden we dat de groep van Lewis en Clark, acht man sterk, zo goed als geen onderhandelingspositie had. Ze hadden de indianen nodig om naar de overkant van de rivier te komen. Destijds woonden de indianen daar in houten huizen op palen, en leefden ze voornamelijk van de vis (zalm).

Een mooie verrassing van dit State Park was dat er een verzameling petrogliefen was. Petrogliefen (als hiërogliefen) zijn oude rotstekeningen, maar dan van indianen. Van dat soort archeologische vondsten word ik altijd erg blij.

In de sporen van Sid, Manny en Diego

Persoonlijke noot: al met al zitten er in deze reis nogal wat elementen uit de animatiefilm Ice Age. In Texas kwam ik de armadillo tegen (goed opgemerkt, Hendrieke!). In Yellowstone hebben we Old Faithful gezien, de geiser die ook een rol speelt in Ice Age (voor insiders die net als ik die film kunnen napraten: “it sure is faithful”). We hebben natuurlijk een bak sneeuw gehad, en daar hebben ze ook geen gebrek aan gehad in de film. Waar we ook rijden in het westen, we komen standaard bordjes tegen met waarschuwingen over de ‘migratie’ van het wild (“the mi-, the mi-, the migration”), en is het dus oppassen op de weg. We zijn natuurlijk tig indianenreservaten tegengekomen. En nu kwamen we dus ook de petrogliefen tegen (“I’m drawing slot(h)s on the map”). En ten slotte – wij hebben het ook bar koud gehad. Tijd voor zon, dus.