Reflecties onderweg

Vandaag is er niet zoveel spannends gebeurd. Na de vogelexcursie zijn we naar Monterey Bay gereden, waar we morgen gaan whale-watchen (walvissen kijken). Omdat dat uitje al vroeg begint, moesten we dus vanavond in Monterey zijn. We hebben de camper neergezet op de stadscamping van Monterey, de Veterans Memorial Campground. We hebben na aankomst voor de verandering ook eens de firepit, een soort vuurkorf met barbecuerooster, aangestoken. Het was net warm genoeg voor een paar hamburgers buiten.

Zo’n loze dag tussendoor is ook wel eens fijn. Dat geeft tijd om eens wat indrukken op een rij te zetten. Zo hebben we onderweg al een hoop eigenaardigheden gezien in het verkeer. Een overzicht.

Drive-thru

In Nederland kennen we de drive-thru van de Mc Donalds (bij het ene raam bestellen/betalen, bij het andere raam ophalen). Hier hebben ze het concept uitgebreid waardoor ook de Taco Bell, Dairy Queen, enzovoort drive-thrus hebben. Ook Starbucks en mini-espressobars van twee vierkante meter hebben zo’n omheenrijdweg. Zelfs de apotheek Walgreens heeft een drive-thru: bij het ene raam je recept inleveren, bij het tweede raam je medicijnen halen. Makkelijk.

Litter

Het is ons in alle staten opgevallen: men heeft een hekel aan afval (‘litter’). Daar hebben ze verschillende oplossingen voor. Zo hebben ze hier soms vrij forse boetes, die verschillen per staat. California rekent 1000 dollar, Wyoming 100 dollar (of 10 dagen zitten) en Washington/Oregon rekent zelfs 6250 dollar boete voor ‘littering’. Amerikanen hebben ook creatieve borden staan om litter tegen te gaan. Bijvoorbeeld “keep Oregon green”, “Idaho is too great to litter”, of – mijn favoriet, logischerwijs – “Don’t mess with Texas”. Dan hebben we nog het ‘Adopt a highway-program’. In een autogek land als de Verenigde Staten kun je stukken highway adopteren. Om daarmee de kosten te financieren die gemoeid zijn met het opschonen van de weg. Of je daarmee ook je mijl ‘highway’ eigenhandig moet gaan schoonmaken weet ik niet, maar marketingtechnisch is het een briljant concept.

Stopbordomdraaier

Als we in Nederland ergens werk aan de weg hebben waarbij een weghelft wordt afgesloten zetten we er een stoplicht bij. Hier doen ze het anders. Hier zetten ze een mannetje neer aan de ene kant, met een stopbord in de ene hand en een walkie-talkie in de andere. Een meter of honderd daarvoor staat een mannetje met een bord ‘SLOW’. Aan de andere kant staan ook twee van zulke mannetjes. Tussen de stopborden rijdt een volgauto, met een knipperend bord met ‘follow-me’ er op, die andere auto’s heen en weer gidst langs de wegwerkzaamheden. Daartussen zijn dan de wegwerkers aan het werk. Met vijf extra man inzet lijkt het me een ontzettende dure oplossing waar ook een stoplicht zou kunnen volstaan. Ironisch is de bebording bij zulke werkzaamheden: “Putting America back to work”, ja, inderdaad, als stopbordomdraaier…

Opletten

Onderweg word je erg vaak gewezen op gevaarlijke situaties. We kennen bump-ramp-dip (bobbel in de weg, schuine helling, kuil). De ‘rough road’ komt vaak voorbij – en dat is niet handig met onze rammelcamper (zo is onze koffiepot is vandaag op zo’n stukje gesneuveld...). Met name rond de nationale parken werden we vaak gewaarschuwd voor beesten: ‘watch for elk’ (of deer, of bison), terwijl je dan helemaal niets zag, niets geen wildlife te zien, helaas… De waarschuwingen ‘watch for rocks’ of ‘falling rocks’ nemen we vrij serieus, we hebben hier vrij veel grote rotsen op de wegen gezien. En langs afgronden en ander steil spul wil je die liever op tijd zien.

Verkeersborden uitschrijven

Verkeersborden zijn zo anders dan in Europa, ik denk dat het komt doordat Engels een nogal breed geaccepteerde taal is die iedereen spreekt. Ze hebben er hier een handje van om verkeersborden helemaal uit te schrijven. Er worden lang niet zoveel pictogrammen gebruikt als bij ons het geval is. Zo kom je borden tegen met ‘Do not pass’ en ‘Speed 50’ (waar ‘50’ ook zou voldoen, lijkt me). Een bord ‘Share the road’ betekent dat er ook fietsers gebruikmaken – ook van de highway, overigens… We zien ook poëtische teksten langs de weg: ‘Click-it or Ticket’, over het omdoen van de gordel. Mooi is de woordspeling ‘Give them a brake’, om bestuurders te stimuleren langzaam te rijden bij wegwerkzaamheden. En helemaal indrukwekkend is de haast literaire volzin: ‘It is unlawful to pass schoolbus or worker transport bus when red lights flash’. Echt, dat staat – geschreven – op een verkeersbord dat erg gangbaar is hier.

Verkeersborden afkorten

Ook afkorten gebeurt, en soms op erg creatieve wijze. Zo stikt het hier van de XINGs. Het kostte mij eerst even moeite wat er toch met dat XING (of XNG) bedoeld werd. PED XING, SCHOOL XING, GAME XING, DEER XING… Ze bedoelen ‘crossing’, waarbij ze ‘cross’ met een X hebben vervangen. Als je dat door hebt, snap je RXR ook. Dat is namelijk railroad crossing. Je vraagt je werkelijk af waarom ze zo moeilijk doen met die XINGs, terwijl ze hele verkeersregels uitschrijven….

Wat voor mij in Austin even wennen was, was het afkorten van straattypes. Nu ken ik st (street), ln (lane), rd (road), bld (boulevard) en ave (avenue) wel, maar er zijn ook dr (drive), cr (creek), pt (point) en pk (park). Als het rastersysteem, bekend uit Austin, er niet is, gebruikt met hier gewoon straatnamen. Maar, nu zijn er van een bepaalde straatnaam vaak versies voor de street, een lane, een drive en een creek tegelijk, hetgeen het kaartlezen niet makkelijk maakt hier. Tot nu toe zijn we gelukkig nog altijd op onze bestemming aangekomen.