Point Reyes National Park

Een tip voor wie ooit uit het noorden naar Point Reyes National Park bij San Francisco gaat rijden: pak niet highway 1. Op de kaart lijkt het een zeer pittoreske weg langs de kust. In werkelijkheid is het een zeer bochtige weg die van links naar rechts gaat, op en neer gaat, door bossen, langs kliffen, en ja, ook langs de kust, op soms heel slecht wegdek. En dat ruim 300 kilometer lang (ongeveer van Klooster naar Maastricht). Poe, een heel eind. Met telkens openslaande kastdeurtjes, schuivende koffers, en meer vallend spul. Avontuurlijk, heet zoiets. We hebben een uur of 5 over de route gedaan. Ik werd er bijkant misselijk van.

Wat laat in Point Reyes

Door die lange route van maandag kwamen we ’s middags een stuk later aan in Point Reyes dan de bedoeling was. Pas rond vier uur liepen we het visitor center binnen. Nu is zo’n park tot middernacht open, dus we hadden nog de tijd. Het was erg rustig, volgens de ranger kwam dat vanwege het weer – druilerig – en omdat het maandag was.

Kulu Loklo in Point Reyes

We hebben maandag eerst een nagebouwd indiaans dorp bekeken, van de Miwok stam wel te verstaan. Daar stonden een paar huizen (type wigwam, met zo’n anderhalve meter vloeroppervlak, en dat voor 5 personen…), een voedselopslag-wigwam en een echte zweethut. Nauwelijks anderhalve meter hoog kreeg ik het al spaansbenauwd voordat ik binnen was.

Bliksembezoek aan de kust

We zijn vervolgens het park nog ingereden. De hobbelige weg van highway 1 vervolgde zijn weg. Dat was dus een uitdaging. Maar wat is het mooi hier in Point Reyes. Ontzettend veel vogels, we hebben wel tien herten en verder nog tig konijnen gezien. De kliffen hier zijn ontzettend indrukwekkend. Prachtig. Na een relatief kort bezoek aan het park zijn we naar de camping in de buurt gereden. Een commerciële camping (wat zijn ze hier duur in California: ruim 50 dollar voor een staplek…!).

Dinsdag: Bird observatory

Dinsdag zijn we nog een keer Point Reyes ingereden. Op de route naar het zuiden lag namelijk een vogelcentrum. De route naar het ‘bird observatory’ was zo afgelegen dat ik het betwijfel of er vaker toeristen komen. Het was wel erg interessant bij het vogelcentrum. Omdat er in Point Reyes meer dan 400 vogelsoorten huizen – de meeste ter wereld – hebben ze hier een professioneel vogeltellingscentrum opgezet.

We mochten vanochtend met de twee medewerksters van het vogelcentrum mee om de netten na te kijken. Ze hangen hier elke dag vogelnetten op. Elk half uur lopen ze de netten na. De vogels die ze zo vangen worden geringd, gemeten (geslacht, vleugellengte, gewicht), geregistreerd en weer vrijgelaten. Op deze manier wordt ‘data uit het veld’ aangelegd, die weer wordt gekoppeld naar landelijke databases van vogelregistraties. Biologen kunnen daar dan weer analyses op loslaten. Helaas zaten er geen vogels in de netten toen wij er waren. Of misschien was dat fijn voor de vogels, want prettig lijkt het me niet om vast te hangen in zo’n net…