Kunst voor de business school

De campus van de UT Austin is groot. Erg groot. En daar gebeuren veel buitenschoolse activiteiten. Werkelijk, je kunt het zo gek niet bedenken of het wordt georganiseerd. Zwemkampioenschappen, discussies over de historie van de Maya's, rondleidingen in musea, wiskundecompetities, samen-gezellig-de-perkjes-aanplanten, arthouse filmavonden, het hindoe-festival, you name it.

Goddelijke muziek voor de Gregory Gym

Dus toen ik aan het eind van de dag het gebouw uitging, en voor de Gregory Gym (tegenover de business school) een studentenband zag optreden was ik niet verbaasd. Er wordt nogal wat georganiseerd hier, plus Austin is het "live music capital of the world". Klonk wel goed, moet ik zeggen. Nadat ik uit de Gym kwam - jawel, ik heb weer gesport, alweer, het wordt zowat een regelmatig, bijna dagelijks dingetje - stond die band te spelen voor een paar honderd man.

Wat ik toen snel doorkreeg is dat het ging om een soort "Praise the Lord, we love you Jesus" type bandje ging. En een opvallend groot aantal studenten uit het publiek gooide de handen omhoog (zoals we kennen van televisie) en leken in trance mee te zingen. Even later - iedereen ging zitten - kwamen er ook een paar studenten op het podium vertellen hoe blij ze waren dat ze God hadden gevonden. En dat wij toch maar blij mogen zijn dat God er is. En meer van dat soort dingen. Iedereen leek collectief In De Here te zijn. Nog afgezien van mijn mening over God en de zijnen (Allah bijvoorbeeld, maar laten we ook Boeddha niet vergeten), vond ik het een vanuit cultureel oogpunt interessant schouwspel. Zoiets zou in Nederland alleen maar kunnen gebeuren op de EO-jongerendag. En echt hoor: Austin is nou niet bepaald een conservatieve stad, dus hier had ik zoiets helemaal niet verwacht. Maar wel interessant dus. En voor wie het weten wil: hoewel ik dus kort het verhaal van Abraham en Hagar heb aangehoord (zie video, die ik helaas een kwartslag verkeerd om heb gefilmd, hoe bedenk je het) - nee, ik ben niet bekeerd.

Kunst!

Het feit dat ik zo lang bij die Christelijke Viering heb gestaan (overigens, God mag weten waarom die viering eigenlijk was), kwam niet zozeer vanwege het verhaal over Abraham, maar vanwege een kunstenaar die daar bezig was. Als ik het goed heb begrepen is er deze week een kunstfestival op de campus, dat werk van UT studenten tentoonstelt. Ik zag een paneel van zo'n twee bij twee meter, met daarom een knielende man. Het zag er erg indrukwekkend uit, dus ik heb de kunstenaar in kwestie even aangesproken.

Zijn naam is Fabian Parker, is in 2009 afgestudeerd en hoopt ooit voltijd kunstenaar te zijn. Hij vertelde me dat hij deze week elke dag bezig is aan het doek (dus bij deze: de komende dagen komt er een nieuwe foto van het doek, dat lijkt me een mooi document). Het doek in kwestie laat een man zien die in elkaar gedoken zit, en zich probeert af te weren. Waarvoor hij zich afweert staat nog niet op het schilderij (maar heb ik wel op een schets gezien, het heeft te maken met vuur. Het deed mij wat denken aan het corso ontwerp van The Bottle van vorig jaar). De "artist" in kwestie vond het erg leuk dat hij werd aangesproken, daarom maakte hij kunst, vertelde hij. Wat vond ik het dan ook jammer dat het paneel volgend jaar weer wordt overgeschilderd in het kader van het kunstfestival. Met een beetje mazzel kan ik vrijdag een foto maken met een echte camera, die recht doet aan het werk van Fabian.