Een rij-dag in het teken van retail

Zaterdag 28 mei hebben we vooral in de camper gezeten. We moesten een heel stuk rijden. Dat begon met een ‘scenic byway’ (een mooie route dus) langs een bergriviertje. Wat opviel is dat het water in deze regio erg hoog staat, en dat ook het bergriviertje erg snel stroomde. Dat bergriviertje kwam van een berg af, en ook die berg moesten we op. De bergpas lag vol met sneeuw. Als dat allemaal smelt, ja, dan hebben ze beneden inderdaad hoogwater.

Retail in American Fork

We moesten de oversteek doen van zuidelijk Utah naar noordelijk Utah, om vanuit daar richting Idaho en Wyoming te komen. In noordelijk Utah kom je dan langs een stuk van wel 150 kilometer aaneengeschakelde steden, rond Provo en Salt Lake City. Ergens in dat conglomeraat van steden ligt American Fork. Daar hebben we, naast wat boodschappen, ook concurrentieonderzoek gedaan bij Home Depot en bij Lowe’s. Die laatste twee zijn bouwmarkten, en zijn voor Michiel dus erg interessant. Over het algemeen is de Lowe’s iets opgeruimder en heeft meer informatieborden staan. Home Depot heeft de winkel gigantisch vol staan, komt daarmee schreeuwerig over (beetje à la Hornbach) en heeft de informatievoorziening via medewerkers geregeld. Op het gebied van stijl is het allemaal wat teleurstellend, het is allemaal wat oubollig, alles gefröbel, overal randjes en richeltjes, brr… Dat kwam ik ook al in de Amerikaanse woonhuizen tegen, veel is vreselijk conservatief ingericht. Er is hier een wereld te winnen.

We zijn ook even binnengestapt bij Walmart. Dit was weer een superstore – een gruwelijk grote winkel dus. Wat hier opvalt is de cross-selling die Walmart toepast. En dan bedoel ik niet het potje salsa bij de chips. Nee, het gaat hier een stuk verder. Bij de campingbenodigdheden (denk aan gasbranders, anti-muggenspul, tentharingen, enzovoort) staan hier bijvoorbeeld ook allesreiniger en wc-papier. Terwijl dat soort dingen ook gewoon in het daarvoor bedoelde schap in de winkel staan. Natuurlijk zijn de suggesties de top-tier (dus duurdere) producten. Toch geloof ik wel dat het werkt.

Waar ik echt van stond te kijken was het fenomeen ‘coupons’ bij de kassa. Een keer eerder bij de Walmart heb ik – echt waar – twintig minuten extra bij de kassa staan wachten omdat een echtpaar voor me coupons aan het inwisselen was. Dat waren zeker 50 kortingsbonnen. Niet alleen uit het krantje van de Walmart, maar ook uit de (online) kortingsbonnen van de fabrikanten van de producten en de folders van de concurrenten. Want “we match our competitors’ prices!”, hetgeen overigens ook bij Home Depot het geval was, en daar gingen ze er nog 10% onder zitten. Dat echtpaar had van alles wat ze bij Walmart gekocht hadden kortingsbonnen ingeleverd. Van de 75 dollar die ze gehaald hadden bleef 23 dollar over. In plaats van dat de caissière en de andere mensen in mijn rij (net als ik) een beetje geïrriteerd werden was juist het tegenovergestelde het geval – men was vol bewondering. Die kortingsbonnenmanie ben ik in Austin niet tegen gekomen, maar nu ben ik daar ook nooit in een Walmart geweest, dat zou heel wat verklaren.

Bear Lake

En toen moesten we nog een camping zoeken. Wederom vonden we een ‘scenic byway’, met een bergriviertje. We moesten dus weer de bergpas over, de sneeuw in. We vonden een KoA-camping bij Bear Lake, op de grens met Idaho. Eigenlijk te duur naar mijn zin, want al die faciliteiten (een zwembad voor de kinderen, een ‘family kitchen’, een ‘all-you-can-eat-pancake-breakfast’, een springkussen) is aan mij niet besteed. Het meer lag op 1800 meter, het was dus nog aardig koud. We kwamen er die avond achter dat de verwarming in de camper het niet doet. Ai. Fris. Het zou alleen nog een stukje erger worden…