In gevecht met een enorme kakkerlak

Wat niet weet, wat niet deert: onwetendheid is een mooi ding. Want van sommige dingen is het maar beter dat je ze niet weet – onwetendheid maakt je leven soms een stuk makkelijker. Voorbeeldje? Het niet weten dat jouw postcode heeft gewonnen in de Postcodeloterij terwijl je niet meedoet. Of het niet weten dat muffins (zoals die we in Tilburg nog wel eens krijgen bij een seminar) voor de helft uit olie bestaan (want zonder dat inzicht is ie een stuk lekkerder). Het niet hebben van dat soort inzichten maakt mijn leven soms een stukje makkelijker.

Wil je dit weten: er zit een kakkerlak in je slaapkamer?

Ongeveer in dezelfde lijn is komen te weten dat er een kakkerlak in je kamer zit. Omdat je hem recht op de muur hebt zien zitten… Want weten dat zo’n ding er zit, betekent in mijn geval dat ie dood moet – ik ga echt niet met een kakkerlak in één kamer zitten. Maar ja, vang zo’n ding maar eens, die zijn snel!

Gisteravond liep ik met mijn telefoon-alias-wekker naar mijn slaapkamer. Het was al laat, ik was tot laat doorgegaan met lees- en typewerk. Zie ik toch een Hele Grote kakkerlak op mijn muur zitten… Dat ding was indrukwekkend groot – zo’n 5 centimeter. In een vlaag van verstandsverbijstering heb ik toen een foto gemaakt, in plaats van dat ik dat ding toen een doodsmak heb gegeven. Daarna heb ik – echt waar – een stoffer en blik gepakt, denkende dat ik daarmee dat beestje wel naar buiten kon helpen. Dat bleek niet waar te zijn. Dat ding sprong/rende/vloog weg achter de klerenkast. En was niet meer te pakken te krijgen.

Opties overwegen

Om kwart over één ’s nachts sta je dan voor een probleem. De opties die ik had: 1) gewoon gaan slapen, in de hoop dat dat ding uit zichzelf verdwijnt (yeah right) en dat ie in ieder geval niet over je heen gaat lopen; 2) op onderzoek uit gaan: hoe groot is het probleem eigenlijk; 3) op moordtocht gaan om de kakkerlak alsnog te slopen; 4) Leah bellen (mag ik bij jou slapen?). Maar omdat kakkerlakken nu eenmaal bij Texas horen, kon ik dat niet maken. Ik heb namelijk een week geleden een dode kakkerlak in de kleedkamers van de Gregory Gym gezien. Toen ik dat aangaf bij de balie reageerden ze “Welcome to Texas, did you never see one? Maak je borst maar nat dan!”.

Optie 4, Leah bellen midden in de nacht kon dus niet. Optie 1, gewoon gaan slapen, werd het ook niet. Ik zag het al voor me… brr. Optie 2 dus: onderzoek. Ik het internet op. Ik leerde dat kakkerlakken eitjes leggen waarna je MEER kakkerlakken krijgt. Het is dus verstandig om een kakkerlak uit je huis te verwijderen. En dat het verdomd lastig kan zijn, omdat ze erg snel zijn. En dat als je een kakkerlak kapot slaat, dat je dan de eitjes aan het verspreiden bent en zo meehelpt aan de voortplanting van de kakkerlak (zie je dat onwetendheid een goed idee is, soms?). En dus volgde optie 3: slopen dat ding (maar wel zo dat ie in één stuk bleef)!

Ik heb in de gangkast twee spuitbussen ‘anti-insect’ gevonden. Op een gegeven moment zag ik dat het beest onder de kast zat – er zit zo’n 15 centimeter ruimte onder. Ik heb die twee spuitbussen ongeveer leeg gespoten in de drie kwartier die volgde… Telkens als dat ding bewoog kreeg ie een laag. Het eerste kwartier was erg spannend, toen was ie nog erg snel: rende van hot naar her, ging onder mijn schoenen zitten, achter de gordijnen, omhoog, omlaag, brr…! Ik trilde er van, zo eng/smerig was dat beest. Bah! Maar op een zeker moment zat ie tussen twee kastjes in het zicht en kreeg ie de volle laag. Het witte spul uit de spuitbus is vast giftig geweest voor ‘m, maar ik heb hem volgens mij al verdronken ongeveer… Alsnog stoffer en blik gepakt en naar buiten geholpen (eitjes inclusief).

Confronterend oordeel van de buurman

En toen stonk mijn slaapkamer naar anti-insect. Het leek mij geen goed idee om daar te gaan slapen (zowel vanwege de damp en vanwege het feit dat daar zojuist een kakkerlak rondrende. Jak!). Ik ben daarom maar gaan liggen in de studeerkamer, daar liggen twee dunne matrasjes. Niet comfortabel. En slapen lukte ook niet echt… (Tot overmaat van ramp sla ik de Quest open die pa en ma hadden meegenomen, precies bij een artikel over kakkerlakken. Irritant toeval!). Dus toen ik om half drie mijn bovenbuurman Nigel hoorde, die van Garfield-eigenlijk-Lois, ben ik snel naar buiten gelopen en hem om advies gevraagd.

Ik wilde zo graag dat hij zei “Kakkerlakken? Die heb ik hier nog nooit gezien! Lastig!”, maar dat was niet zo. Nigel vertelde dat hij juist die avond uit huis was gegaan omdat ie eerder die avond vier (4!) kakkerlakken had doodgeslagen, dat ie er helemaal de kriebels van had, en gewoon even uit huis moest. Ook vertelde hij dat kakkerlakken inderdaad bij Texas horen. Dat het de ‘time of year’ was: door het warme weer, en het gebrek aan regen (het is hier zo droog…) klimmen die beesten uit de bomen en trekken de huizen binnen op zoek naar water (en ik heb al eens gezegd dat ik nogal wat kieren in huis heb…). Zo’n kakkerlak-bezoek gaat de komende dagen/weken dus vaker gebeuren, ben ik bang. En hoe lang blijven die beesten? “Tot oktober, maar het is nu wel op het hoogtepunt, denk ik. Je gaat ze dus meer zien.” En kan ik de huisbaas bellen? “Yes, you can, but she’ll laugh at you.” Oei. Heel Erg Groot (want type ‘large cockroach’) Nadeel Van Texas.

De bovenbuurman is homo – niet dat dat uitmaakt - maar zijn vriend was er ook, en ze vonden mij geloof ik min of meer een mietje dat ik zo geschrokken was (en eerlijk gezegd kwam dat er grappig uit, vond ik). “Yes, but I’m Dutch, I’ve never seen a huge one like that – alive…!” Dat was dan wel weer begrijpelijk. Maar “wen er maar aan”. Hij zei dat ik niet nog eens twee spuitbussen moest leegspuiten op één kakkerlak, dat was overdreven, plus niet goed voor mijn eigen gezondheid. Ik kreeg de tip om ‘large cockroach traps’ te halen, en een nieuwe spuitbus (of twee) voor mijn ‘peace of mind’. Geloof me, als je zojuist de familie van de hoofdpersoon hebt achternagezeten, zijn anekdotes over de kakkerlakken in het appartement van de buurman, en hoe ze zijn ontdekt en gesloopt (“The noise of me moving around my furniture this evening was because of these cockroaches”) geen goede verhaaltjes voor het slapen gaan.

Werkelijk, soms is het gewoon beter dat je niet weet dat er een kakkerlak in je slaapkamer zit. Ignorance is bliss.